معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در جلسه شورای برنامهریزی استان مازندران:
حضورِ اتباعِ مجاز در بازار کار ایران منع قانونی ندارد
«سید مالک حسینی» در حاشیه جلسه شورای برنامهریزی استان مازندران به خبرنگاران گفت: به همه استانداران اعلام کردیم برای هر بخشی که نیروی کار ایرانی داوطلب نیست و یا به اندازه کافی وجود ندارد، مجوز بهکارگیری اتباع با مصوبه شورای تامین صادر میشود و اساساً حضورِ شفاف اتباع خارجی در بازار کار منع قانونی ندارد.
به گزارش تفکر، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در همین زمینه افزود: برنامه ملی وزارتخانه نیز حضور شفاف اتباع مجاز در بازار کار ایران است و این وزارتخانه صدور مجوز کارگران اتباع را در کمترین زمان ممکن انجام میدهد.
حسینی با ذکر این نکته که کارفرمایان پیش از این که به سمت کارگران اتباع بروند، درخواست نیروی کار را برای هر شغلی در سامانه شغل وزارتخانه بارگذاری کنند، اظهار داشت: اگر داوطلب ایرانی وجود نداشت به راحتی اجازه جذب اتباع مجاز را خواهیم داد.
معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تصریح کرد: نیروی کار اتباع لزوماً کشور خاصی مانند افغانستان نیست، نیروی کار مجاز خارجی بر اساس مهارت و نیاز هر واحد، میتواند از هر کشوری باشد.
وی تاکید کرد: رویکرد دولت نخوابیدن و آسیب ندیدن کسب و کار در اثر کمبود نیروی کار است، بنابراین تاکید میشود اگر داوطلب نیروی کار ایرانی برای بعضی از مشاغل نباشد و یا کم باشد، بهکارگیری اتباع مجاز طبق مقررات محدودیتی نخواهد داشت.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟