به گزارش تفکر، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی بابل امروز شنبه گفت: برای پیشگیری و کنترل بیماری سرخک در یک منطقه از شهر بابل ۳۰۰ دُز واکسن سرخک تزریق شد که نقش مهمی در کنترل و مهار این بیماری در منطقه داشت.
وی گفت: همزمان با جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی به ایران یکی از افرادی که واکسن سرخک تزریق نکرده بود از تهران به این شهرستان مسافرت کرد که عامل انتشار این بیماری شد.
جهانی با اشاره به این مطلب که دانشگاه علوم پزشکی بابل همه زیرساختهای لازم برای مقابله و درمان این بیماری را فراهم کرده بود، تأکید کرد: همه افرادی که به این بیماری مبتلا شده بودند در حاشیههای پرجمعیت شهر زندگی میکردند و یک فرد مبتلا میتوانست چندین نفر را به بیماری سرخک گرفتار کند.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی بابل با بیان اینکه اولین مورد ابتلای سرخک در اواخر خرداد ۱۴۰۴ در بیمارستان کودکان امیرکلای بابل مشاهده شده بود، اظهار کرد: کودک حدود دو ساله از مناطق حاشیهنشین بابل معروف به منطقه کولیها با علائم مشکوک بستری شد.
جهانی با اشاره به مقاومت فرهنگی در این منطقه نسبت به تزریق واکسن، گفت: با تلاشهای صورتگرفته و هماهنگی با فرماندار و با کمک نیروهای مردمی موفق به پوشش صددرصدی واکسیناسیون در گروههای هدف ۹ ماهه تا ۴۰ ساله در منطقه «کولینشین» شدیم.
وی تأکید کرد: البته در برخی از مناطق کولینشین همچنان مقاومت دریافت واکسن ادامه دارد اما خوشبختانه تاکنون بروز جدیدی در آن منطقه گزارش نشده است.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی بابل با بیان اینکه در مجموع ۲۹ مورد قطعی سرخک در بابل شناسایی شدکه همگی درمان و با حال عمومی خوب، ترخیص شدند، ادامه داد: پوشش واکسیناسیون در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل بالای ۹۸.۵ درصد است در حالیکه شاخص کشوری مرکز مدیریت بیماریها ۹۵ درصد تعیین شده است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟