کنشگر شناختهشده محیطزیست در دومین رویداد تخصصی زیستبان با عنوان «اقدام برای دریای کاسپین»:
پساب برجهای حاشیه ساحل، یکی از چالشهای دریای خزر است
«محمد درویش» با اشاره به افزایش ساختوساز در نوار ساحلی، گفت: اگر از محور کناره عبور کنیم دریا را نمیبینیم چون برجهای زیادی در نوار ساحلی ساخته شده و افزایش این سازهها بدون توجه به سامانه جمعآوری و تصفیه پساب، چالشهای دریای خزر را بیشتر میکند.
به گزارش تفکر، این کنشگر محیطزیست با بیان اینکه ایران با بدترین ناترازی مواجه است، گفت: در چنین شرایطی مهمترین اقدام این است که از داشتههای طبیعیمان درست نگهداری کنیم.
وی با اشاره به برجها ساختهشده در نوار ساحلی، گفت: در این مناطق لازم است که برای بلندمرتبهسازی، پهنهبندیهایی انجام شود تا در همه نقاط شاهد ساخت و ساز نباشیم.
این فعال زیستمحیطی با اشاره به شهادت محیطبان گلستانی خاطرنشان کرد: اینکه تاکنون در کشورمان ۱۷۰ نفر را در راه دفاع از محیطزیست از دست دادیم یعنی مسیرمان درست نیست. باید شهامت داشته باشیم و بپذیریم که مسیرمان اشتباه است. با منطق چکمه و سرنیزه نمیتوان مشکل منابع طبیعی و حفاظت از محیطزیست را حل کرد.
درویش با بیان اینکه شکارچی دشمن ایران و طبیعت ایران نیست، ادامه داد: شکارچیان هم هممیهنان ما هستند. مساله این است که چرا باید مقابل هم بایستیم؟ البته موافقیم که باید محیطبانان ما مجهز به تجهیزات بهروز شوند. اما تجهیزات پایش و رصد با استفاده از امکانات ماهوارهای باید در ساختار محیطبانی گسترش یابد. به جای پیگیری برای حق تیراندازی محیطبانان باید با گسترش امکانات به فکر کاهش تقابلهای محیطبان با شکارچی باشیم.
این کنشگر محیطزیست افزود: ما در ایران نمونههای موفقی از اقدامات محیطزیستی بر پایه کاهش تقابلها داریم که نتایج خوبی گرفتهاند. میتوان از این اقدامات الگو گرفت. آنقدر نباید منتظر اقدام دولتی و حاکمیتی باشیم. رویداد زیستبان به همین دلیل ارزشمند است که برای حفاظت از محیطزیست با ظرفیت مردمی وارد میدان شده است.
درویش اظهار کرد: اگرچه بودجه سالانه سازمان حفاظت محیطزیست یکسوم شهرداری کاشان است، اما این سازمان پشتوانه مردمی دارد. چنین سازمانی نباید تفکر حفاظتیاش را با ساختاری نظامی مدیریت کند. از زمانی که یگان حفاظت این قبیل سازمانها با نگاهی نظامی مدیریت میشود چالشها و تقابلها و خونریزیها بیشتر شد. باید در محیطزیست از حفاظت پادگانی به سمت حفاظت مشارکتی حرکت کنیم.
وی اشارهای هم به انحلال سازمان منابع طبیعی کرد و گفت: قابل هضم نیست که قدیمیترین دستگاه مرتبط با منابع طبیعی کشور با ۱۰۹ سال سابقه یک روزه منحل شود. دستگاههای زیادی وجود دارند که ادغامشان میتواند به چابکسازی دولت کمک کند. اما دست روی دستگاهی ۱۰۹ ساله گذاشته شد که حافظ اصلی منابع طبیعی است و حالا با انحلال آن نمیدانیم چه اتفاقی برای منابع طبیعی کشورمان میافتد.
گفتنی است دومین رویداد محیطزیستی زیستبان با عنوان «اقدام برای دریای کاسپین» با حضور فعالان و مدیران این بخش و با استقبال شهروندان، توسط سمنهای حوزه محیطزیست مازندران پنجشنبه در هتل میزبان بابلسر برگزار شد.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟