استاندار مازندران در حاشیه بازدید از زمین پیشنهادی برای زباله بابلسر:
روشهای سنتی در حوزه پسماند دیگر پاسخگو نیست
«مهدی یونسی رستمی» در حاشیه بازدید از زمین پیشنهادی برای زباله بابلسر ضمن تأکید بر اینکه «مردم سرمایه اجتماعی ما هستند»، گفت: با تکیه بر فنآوریهای نوین و روشهای علمی بهدنبال حل اساسی معضل پسماند هستیم چراکه روشهای سنتی در حوزه پسماند دیگر پاسخگو نیست.
به گزارش تفکر، استاندار مازندران از ورود جدی دولت برای حل ریشهای معضل چند دههای پسماند در استان خبر داد و گفت: تا پایان سال جاری، بخش عمده این مشکل مرتفع خواهد شد.
یونسی با اشاره به سابقه ۶۴ ساله دپوی زباله در بابلسر، هشدار داد که این معضل بهدلیل نزدیکی محل دفن زباله به دریا، میتواند چالشهای جدی زیستمحیطی ایجاد کند.
وی تصریح کرد: تمرکز مدیریت استان بهصورت مستقیم بر حل این چالش دیرینه است و با برنامهریزی دقیق و همکاری فرمانداران، تا پایان سال حدود ۷۰ درصد مشکل حل خواهد شد و انشاءالله تا سال آینده بهطور کامل به سرانجام میرسد.
استاندار مازندران ضمن ابراز تأسف از وضعیت فعلی، از صبوری مردم بابلسر تشکر کرد و وعده داد که با بهرهگیری از تکنولوژی پیشرفته و کار علمی، راهحلی پایدار برای این مسئله ارائه خواهد شد.
نماینده عالی دولت در مازندران، خاطرنشان کرد: حل این معضل باید بهصورت زیرساختی و پایدار صورت گیرد و ما بهدنبال راهحلهای موقت و سطحی نیستیم.
گفتنی است روز گذشته استاندار مازندران شخصاً از محل دفن زبالههای بابلسر بازدید کرد و در جریان ابعاد مختلف چالش پسماند این شهرستان قرار گرفت.



عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟