به گزارش تفکر،
امروز دور چهارم نشست بین نمایندگان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا برابر وعده قبلی در مسقط پايتخت کشور عمان برگزار شد.
بدر البوسعیدی وزیر امور خارجه عمان که میزبان و میانجی این مذاکرات است، از این دور نشست اعلام رضایت کرد و گفت طی چند روز آینده زمان و مکان دقیق نشست بعدی اعلام خواهد شد و همین میتواند تاییدی بر موفقیتآمیز بودن این دور باشد.
سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان از این دور از مذاکرات با عنوان دشوار اما امیدبخش یاد کرد و خبرگزاریهای آمریکایی هم از قول تیم مذاکرهکننده آن را دلگرمکننده توصیف کردند، همین !
دیگر چیز چندانی از آنچه که گذشت و آنچه که قرار است محقق شود نداریم و در چنین شرایطی باید به بین سطور اخبار را جستوجو کنیم تا دورنمایی نسبتاً روشن از این گفتوگوها مقابل دیدگان ما ترسیم شود.
دونالد ترامپ چند روز دیگر به خاورمیانه سفر خواهد کرد و برخی از اخبار حکایت از آن دارد که رئیسجمهور آمریکا به اسرائیل نخواهد رفت اما قرار است بیانیهای صادر کند و با تاسیس کشور مستقل فلسطینی اعلام موافقت کند.
بسیاری از تحلیلگران بر این نظر هستند که رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا و نخستوزیر اسرائیل این روزها بیشترین فاصله را از هم گرفتند.
روزنامه هاآرتص چاپ اسرائیل امروز نوشت بنیامین نتانیاهو از دست ترامپ عصبانی است چون فهمید رئیسجمهور آمریکا وی را از فرایند مذاکرات با تهران بهطور کامل حذف و عزم خود را جزم کرد تا با تهران به یک توافق مطمئن برسد.
در تهران نیز صدای تندروهای مجلس و دلواپسان خاموش شده و بهنظر میرسد به آنان نیز گفته شد احساسات سیاسی خود را کنترل کنند و اجازه دهند دستگاه دیپلماسی کشور تصمیمی که در نهادهای بالادست و شوراهای عالی گرفته شده را با آرامش خاطر اجرا کنند.
ساعاتی قبل برخی منابع خبری گفتند همه شش هواپیمای رادارگریز بیدو آمریکایی که همین چند هفته قبل با دستور دونالد ترامپ در جزیره دیهگوگارسیا در اقیانوس هند مستقر شده بود را، _قطعاً با دستور ترامپ_ به آمریکا بازگرداندند.
اگر این بین سطور را با دقت مرور کنیم متوجه خواهیم شد که بوی افزایش تنش یا جنگ از آن به مشام نمیرسد و برعکس میتوان امید بسیار داشت که توافق بین تهران و واشنگتن در دسترس است.
تنها مشکلی که بین طرفین هنوز حل نشده و امروز وزیر خارجه کشورمان پیش از مذاکرات به آن اشاره کرد، غنیسازی در ایران و همچنین درصد غنیسازی است که میتوانیم امیدوار باشیم طی هفتههای آینده به شیوهای مرضیالطرفین حل شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟