به گزارش تفکر، فرماندار شهرستان نور گفت: این شهرستان با توجه به دارا بودن ظرفیتهایی در حوزههای مختلف کشاورزی و باغی، سهم عمدهای در امنیت غذای استان مازندران دارد.
وی با اشاره به اینکه ساختوسازهای غیرمجاز در شهرستانهای شمالی خصوصاً غرب مازندران بیشتر است افزود: سازههای ما در استان بیش از ۱۶۹ هزار است، ما مسئول جلوگیری از این ساخت و سازها هستیم و مواردی که ساخته شده باید تعیین تکلیف شود.
فرماندار شهرستان نور با اشاره به وجود سازهها و انشعابهای غیرمجاز در شهرستان تأکید کرد: ماهانه رقمی حدود شش میلیارد تومان تلفات انرژی داریم و ما برای تعیین و تکلیف نیازمند همت و کمک ملی هستیم.
وی افزود: ضررهای ناشی از این تلفات انرژی را میتوان در حوزه سرمایهگذاری، ابنیه و سواحل در شهرستان بهکار برد و باید به سمت کشاورزی مکانیزه برویم تا بتوانیم هزینههای کمتر با بهرهوری بیشتر داشته باشیم.
نماینده عالی دولت در شهرستان نور باتوجه به غنی بودن استان مازندران گفت: باید به کشاورزی و جوامع انسانی کمک کنیم و این نیازمند این است که به سمت کشاورزی مدرن و مکانیزه برویم.
پولادی گفت: ما برای حفظ وضع موجود و شرایط آینده باید جلوی ساخت و سازهای غیرمجاز را بگیریم و شهرداران، ادارات راهداری، امور آب، منابع طبیعی، آب، برق و گاز باید همکاریهای لازم را انجام دهند و همچنین اداره جهاد کشاورزی باید زمان اجرای احکام همهی مدیران اجرایی پای کار بیاید.
فرماندار شهرستان نور در پایان گفت: ما قطعاً بهعنوان نماینده حاکمیت، در کنار دستگاه امنیت غذایی کشور که وزارتخانه جهاد کشاورزی است خواهیم بود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟