به گزارش تفکر،
رئیس جمهور در خوزستان، برای آغاز طرح ملی خشتگذاری در یک مدرسه، به اتفاق معاونان و وزرایش، لباس کارگری پوشید و با در دست گرفتن بیل و کمچهماله گفت: ما کارگری بلدیم !
بنده با احترام به عقاید صاحبنظران، اهالی رسانه، موافقان و منتقدان اینگونه رفتارها؛ باید بگویم طبیعی است هر انسانی در هر جایگاهی که قرار دارد، گاهی دلش بخواهد طبع طنازش را با ارائه یک نمایش اینچنینی یا آنچنانی، در افکار عمومی بیازماید.
ترامپ هم لباس کارگر مکدونالد پوشید و دست مشتریان ساندویچ میداد!
نمایش رفتارهای بهظاهر پوپولیستی، نه محدود به احمدینژاد و ترامپ میشود نه ختم به پزشکیان و معاونانش؛ این رفتار گاهی به شکل بیل؛ گاهی کلنگ، گاهی با کاپشن، گاهی کلاه یا... بروز میکند؛ فقط ابزارِ ابرازِ نمایش عوض میشود.
اما آقای پزشکیان باور کنید که بهقول انوری «به بیل عشقِ تو دل گِل ندارد»؛ یعنی حالا حتی ایندست حرکات نمادین هم اثر چندانی بر هموطنان ما ندارد از بس که تهدلشان خالی است؛ بهجایش تا دلتان بخواهد درد و حسرت دارند و با فقر و مصائب زندگی سرشاخاند.
عملگرایی یا عوامگرایی یا هر اسم دیگری برای این حرکت رئیسجمهور ما، فرقی در اصل ماجرا ندارد که امروز ۶ بهمن ۱۴۰۳ دلار به مرز ۸۵ هزار تومان رسیده است!
ایران علیرغم برخورداری از منابع و ثروت، درگیر فراز و فرودهای اقتصادی وحشتناکی است و تورم در حال درنوردیدن رکوردها و ثبت گرانترین آمار تاریخِ اقتصادی کشور؛ لذا طبیعیتر خواهد بود تا آقایان دولتی، این همت را با نخبگان اقتصادی، خرجِ مهار تورم کنند؛ آنهم با فوریت.
و در آخر یک سوال و آن اینکه: شمایانی که لباس کارگران را پوشیدید، آیا اجازه میدهید کارگران هم کفش و لباس شما را بپوشند و یکدو ساعت، دولت را بسپارید دست آنها تا آنها هم طعم شغل شما را بچشند؟! همانهایی که دریای غمشان، ساحل ندارد؟!...
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟