به گزارش تفکر، مسعود نادری امروز شنبه به خبرنگاران گفت: در پی اعلام آتشسوزی در عرصه جنگلی به مساحت سه هزار مترمربع واقع در روستای باباکلا در حوزه استحفاظی کیاسر، با حضور بهموقع مسئولان منابع طبیعی شهرستان در واحدهای کیاسر، سعیدآباد و شویلاشت و نیروهای حفاظتی واحدهای تابعه و شرکت نکاچوب در منطقه، آتش مهار و از پیشروی آن جلوگیری شد.
وی گفت: همشهریان گرامی میتوانند گزارشهای خود را در صورت مشاهده وقوع هرگونه تخلف در حوزه منابع طبیعی از قبیل قطع و حمل چوبآلات جنگلی، برداشت و حمل گیاهان مرتعی، برداشت و حمل محمولات فرعی جنگلی (چلم، خزه، سرخس و…) تصرف و تخریب اراضی ملی و حریق در عرصههای جنگلی و مرتعی را با شمارههای ۲۴ ساعته امداد جنگل و مرتع ۱۵۰۴ و ۱۳۹ در میان بگذارند.
رییس اداره منابع طبیعی ساری اضافه کرد: علت وقوع این آتشسوزی در دست بررسی است.
گفتنی است مازندران حدود ۲ میلیون و چهار هزار هکتار مساحت دارد که از این مقدار حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار آن عرصههای طبیعی شامل جنگل و مرتع است.
برای حفاظت و مدیریت عرصههای طبیعی مازندران ۲ ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری در ساری و نوشهر فعالیت دارند که منطقه ساری حدود ۷۱ درصد و نوشهر حدود ۲۹ درصد این عرصهها را مدیریت میکند و در مجموع حدود ۵۴ درصد از عرصههای جنگلی شمال کشور را در اختیار دارد و همچنین نیمی از جنگلهای هیرکانی ثبتشده در سازمان جهانی یونسکو در جغرافیای مازندران واقع است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟