مدیرکل جدید محیطزیست مازندران در مراسم معارفه:
در هیچ جای دنیا دولتها به تنهایی محیطزیست را مدیریت نمیکنند !
«حسینعلی ابراهیمی کارنامی» در مراسم معارفه خود بر ضرورت مشارکت مردم، رسانهها و تشکلها در این حوزه تأکید کرد و گفت: در هیچ جای دنیا، دولتها بهتنهایی محیطزیست را مدیریت نمیکنند و این کار باید با مشارکت همه شهروندان همراه باشد.
به گزارش تفکر، مدیرکل جدید محیطزیست مازندران در مراسم تکریم و معارفه ضمن قدردانی از مدیریت عطاءالله کاویان گفت: جناب کاویان مدیری بسیار بردبار و متواضع بودند و من به سهم خودم از ایشان و خانواده محترم ایشان تشکر میکنم.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی در ادامه گفت: من همچنین از همه همکاران محیطزیست استان مازندران تشکر میکنم که در این چند سال عَلَم دفاع از محیطزیست را بر زمین نگذاشتند علیرغم اینکه فشار بر این عرصه بسیار بالا بوده است.
وی ضمن قدردانی از تشکلها و رسانهها گفت: در هیچ جای دنیا دولتها به تنهایی محیطزیست را مدیریت نمیکنند و همه مردم، رسانهها و تشکلها در این حوزه فعال هستند و دولتها را همراهی میکنند.
ابراهیمی کارنامی گفت: هدف ما خدمت است و این آمدنها و رفتنها امری طبیعی است و مهم این است که در مشکلاتی چون پسماند و میانکاله و عرصههای زیستی اقدام ماندگاری انجام دهیم.
وی تأکید کرد: محیطزیست پای کار توسعه ایستادهاست اما ما توسعه پایدار را میخواهیم و توسعه عالمانه را دوست داریم و مانع توسعه محسوب نمیشویم و باید کاری کنیم که هم خدا راضی باشد و هم مردم.
گفتنی است حسینعلی ابراهیمی کارنامی که امروز معارفه شد در فاصله سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ نیز حدود ۶۵ ماه در همین کرسی مدیریت داشته است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟