دومین نشست استاندار مازندران با اعضای شورای شهر و مدیران شهری ساری؛
ویزیت دوباره عمارتنشینها توسط «یونسی»
«مهدی یونسی رستمی» برای دومین بار طی ده روز گذشته با فرماندار، اعضای شورای شهر و مدیران شهری مرکز استان مازندران نشست شاید راهی برای برونرفت از بنبست مالی عمارت شهرداری ساری پیدا کند که تاکنون نتیجهای از این نشست به دست ما نرسید هرچند بر گزاری دو جلسه در ۱۰ روز حکایت از وخامت حال عمارت شهرداری دارد.
به گزارش تفکر، مدیران شهری ساری امروز شنبه به همراه فرماندار مرکز استان در جلسهای با استاندار نشستند تا نتایج تصمیمات نخستین نشست خود را به اطلاع نماینده عالی دولت در استان مازندران برسانند.
در جلسه سهشنبه 18 دیماه استاندار با لحنی که مهربانی چندانی در خود نداشت و از شرایط پیشآمده در حوزه مدیریت شهری گلایهمند بود، از مدیران شهری خواسته بود تا مطالبات خود از دستگاهها را وصول کنند و به این شکل، بتوانند حقوق کارکنان و پرسنل شهرداری را پداخت نمایند.
جلسه امروز برای بررسی نتیجه جلسه پیشین بود که برابر اطلاعی که به «تفکر» رسید، تا این لحظه شهرداری موفقیتی در این مسیر نداشته است و همین موجب شد استاندار برخوردی جدیتر با اعضای مدیریت شهری داشته باشد.
افزون بر مواردی که اینجا و آنجا درخصوص ناترازی مالی شهرداری ساری گفته و شنیده شد، این که دکتر مهدی یونسی رستمی طی ده روز دوبار اعضای شورای شهر و مدیران شهری را ویزیت کند، بهخوبی حکایت از وخامت حال این بیمار دارد.
تصاویر خبر
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟