به گزارش تفکر، سعید کیاکجوری در شورای اقتصادی مازندران از اختصاص یک فروند شناور جستوجو و نجات دریایی (ناجی۵۳) برای ارائه خدمات امداد و نجات به دریانوردان و سایر فعالان عرصه دریا در آبهای ساحلی تحت نظارت این ادارهکل (رامسر تا فرحآباد) خبر داد.
وی افزود: در راستای اجرای الزامات، قوانین، دستورالعملها و کنوانسیونهای بینالمللی و بهمنظور توسعه ایمنی دریایی و آمادگی هرچه بیشتر ادارهکل در ارائه خدمات جستوجو و نجات در شرایط اضطرار دریایی با مساعدت سازمان بنادر و دریانوردی و پیگیریهای مستمر ادارهکل بنادر و دریانوردی استان مازندران، یک فروند شناور جستوجو و نجات دریایی به نام ناجی ۵۳ به این ادارهکل اختصاص داده شد.
این مقام مسئول ادامه داد: تجهیز مراکز هماهنگی جستوجو و نجات دریایی به شناورهای جستوجو و نجات به نام RIB از اقدامات کوتاه مدت سازمان بنادر و دریانوردی در طرح ملی جستوجو و نجات دریایی است و با توجه به افزایش فعالیتهای ماهیگیری و گردشگری دریایی در شرق محدودهی تحت حاکمیت این ادارهکل مقرر است این شناور در مرکز فرعی جستوجو و نجات دریایی بندر فریدونکنار مستقر شود.
مدیر منطقه ویژه اقتصادی بندر نوشهر گفت: پیش از این، شناور ناجی ۶ که در بندر نوشهر مستقر است به عملیاتهای جستوجو و نجات دریایی در منطقه اعزام میشد که به جهت وسعت منطقه تحت نظارت اداره کل کمبود شناور در این زمینه بیش از پیش احساس میشد.
کیا کجوری خاطرنشان کرد: با توجه به در پیش بودن سال نو و شروع طرح ایمنی سفرهای دریایی نوروز ۱۴۰۴، مراکز هماهنگی جستوجو و نجات دریایی بنادر نوشهر و فریدونکنار با شماره تماس (۱۵۵۰) به صورت شبانه روزی آماده امداد رسانی به شناورها و قایقهای مضطر در مناطق ساحلی استان در هنگام وقوع هرگونه سانحه دریایی است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟