به گزارش تفکر، مدیرکل پزشکی قانونی مازندران امروز چهارشنبه در جلسه شورای ترافیک استان با بیان اینکه بر اساس آمارها، ۲۶۶ نفر از جانباختگان مرد و مابقی زن بودهاند و با اشاره به توزیع جغرافیایی تلفات تصادفات گفت: شهرستان بابل با ۵۳ فوتی در رتبه نخست تلفات حوادث رانندگی قرار دارد و پس از آن ساری با ۴۹ و آمل با ۴۳ فوتی گزارش شدهاند، این در حالی است که در شهرستان رامسر فوتی بهخاطر تصادف ثبت نشده است.
وی تصریح کرد: از مجموع ۳۴۱ کشته تصادفات هشت ماهه امسال، ۲۴۶ نفر در محورهای برونشهری و راههای روستایی و ۹۵ نفر در حوادث درونشهری جان خود را از دست دادهاند.
عباسی همچنین از افزایش تعداد مصدومان تصادفات خبر داد و گفت: ۱۰ هزار و ۳۲۵ نفر طی هشت ماه امسال به علت مصدومیت ناشی از تصادفات رانندگی به مراکز پزشکی قانونی استان مراجعه کردهاند که این رقم نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۶ درصد افزایش نشان میدهد.
مدیرکل پزشکی قانونی استان مازندران با تأکید بر اینکه رعایت قوانین و مقررات رانندگی از شاخصههای توسعهیافتگی و نشانه فرهنگ بالای ملی است، گفت: دستگاههای اجرایی استان میتوانند با بهرهگیری از آمارهای پزشکی قانونی، برنامهریزی پیشگیرانه و ارتقای آگاهی عمومی، در کاهش تلفات و مصدومان حوادث رانندگی نقش مؤثری ایفا کنند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟