به گزارش تفکر، همزمان با هفته دولت با حضور عبدالرضا دادبود معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار مازندران، مرتضی بابایی لولتی فرماندار میاندورود، علی بابایی کارنامی نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی و سایر مسئولان استانی و شهرستانی، مجموعهای از پروژههای عمرانی، خدماتی و ورزشی در میاندورود به بهرهبرداری رسید.
افتتاح ایستگاه پمپاژ آب آببندان روستای تازهآباد سپاه با اعتبار 22 میلیارد ریال، افتتاح ساختمان دهیاری روستای آسیابسر، بهرهبرداری از سایت تلفن همراه در روستای عزتالدین با اعتبار 65 میلیارد ریال، افتتاح گلخانه بزمینآباد، بهرهبرداری از پروژه جینف در روستای ماکران، افتتاح سالن ورزشی روستای بزمینآباد با اعتبار 35میلیارد ریال، افتتاح طرح هادی روستای بزمینآباد، افتتاح خانه محروم در روستای زیدعلیا از جمله پروژههایی است که با حضور معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار مازندران افتتاح شد.
همچنین افتتاح خانه محروم در هلومسر، بهرهبرداری از مرکز پایش تصویری روستای بادله، آغاز عملیات اجرایی تصفیهخانه مسکن مهر میاندورود با اعتبار 650 میلیارد ریال و بهرهبرداری از چاه زیدسفلی از دیگر پروژههایی است که با حضور دیگر مسئولان در هفته دولت کلنگزنی شد و یا به بهرهبرداری رسید.
برگزاری جشنواره شهید رجایی و معرفی مدیران و کارمندان نمونه، با حضور علی بابایی کارنامی نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی، حجتالاسلام والمسلمین مهدی غفاری امام جمعه شهرستان و فرمانداران ادوار شهرستان میاندورود که به ابتکار مرتضی بابایی لولتی رقم خورد، پایانبخش برنامههای هفته دولت در میاندورود بود.



عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟