به گزارش تفکر، استاندار مازندران ضمن تبریک بهمناسبت فرارسیدن هفته دولت و با گرامیداشت یاد و خاطره شهیدان رجایی و باهنر گفت: طی ۹ ماه گذشته بیش از ۴۹ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان پروژه در استان به اتمام رسیده است و زیرساختهای مهم در حوزههای مختلف توسعه یافتهاند.
وی به مدیریت ناترازی برق اشاره کرد و گفت: فاز دوم نیروگاه شهید سلیمی نکا با ظرفیت ۴۰۰ مگاوات در دهه فجر، فاز نخست نیروگاه محمودآباد با ظرفیت ۲۰۰ مگاوات تا پایان سال و دو نیروگاه ۲۵ مگاواتی در نوشهر آماده بهرهبرداری هستند.
استاندار همچنین از نصب پنلهای خورشیدی کوچک مقیاس با ظرفیت بیش از ۱۰۰ مگاوات تا پایان سال خبر داد و ابراز امیداوری کرد با اجرای این طرحها، ناترازی برق در استان به شکل مطلوب مدیریت شود.
یونسی رستمی درباره پروژههای آبرسانی گفت: با بهرهبرداری از طرحهای انتقال آب در شرق استان، انتقال آب از مرزنآباد به چالوس و از غرب به تنکابن، دسترسی بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر به آب شرب پایدار تا ۵۰ سال آینده تضمین خواهد شد.
نماینده عالی دولت در استان به حوزه گازرسانی نیز اشاره و خاطرنشان کرد: با اختصاص هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان اعتبار، بیش از ۱۰۰ روستا در هفته دولت به شبکه گاز متصل خواهند شد.
وی درباره مدیریت پسماند نیز گفت: تکمیل حدود ۷۰ درصد طرحهای پسماند تا پایان سال جاری و بهرهبرداری از تصفیهخانه بزرگ غرب استان، مشکل این حوزه را تا سال آینده برطرف خواهد کرد. همچنین آغاز عملیات اجرایی شبکههای فاضلاب در گلوگاه، بهشهر، میاندرود و نکا بخشی از برنامههای توسعه استان در این بخش است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟