به گزارش تفکر، این روزها که کشور در شرایط جنگی قرار دارد و برخی مراکز مسکونی و زیرساختی پایتخت، برای نخستین بار پس از جنگ تحمیلی، تحت شدیدترین حملات قرار گرفت و ادارات تعطیل و کارکنان مکلف به دورکاری شدند، شاهد حضور مسافرانی از تهران در استان‎های شمالی به‌ویژه  مازندران هستیم. 

این حجم از حضور مسافران اگر در شرایط طبیعی بود، حتماً مایه‌ی خرسندی بود و آورده اقتصادی برای استان داشت اما در شرایط فعلی، چه بسا مایه‌ی اندوه است و به‌جای نگاه اقتصادی و کاسب‌کارانه، نیاز به دل‌سوزی و هم‌دلی دارد.

طی دو روز اخیر که ساکنان پایتخت به اتفاق زن، فرزند، پدر و مادر سوار خودرو شدند و عزم رحیل کردند، شاهد بودیم موجی از هم‌دلی در فضای مجازی به راه افتاد و مردم شریف مازندران به هم توصیه می‌کردند که اگر کسی فضای خالی و امکانات حداقلی برای اقامت دارد، در اختیار آنان قرار دهد تا در مدت اقامت خود در مازندران، دغدغه‌شان کم‌تر شود.

این شرایط برای ما تازگی ندارد و اهالی استان مازندران شبیه چنین شرایطی را در دوران هشت ساله جنگ تحمیلی تجربه کردند و شاهد بودند مردمانی که آن روزها «جنگ‌زده» نام داشتند از خرمشهر، آبادان و اهواز به این استان آمده و عموماً به شکل رایگان، اسکان داده شده بودند و در سال‌های پایانی جنگ که حملات هوایی صدام معدوم به تهران شدت یافت، ساکنان پایتخت هم به شهرها و مناطق مختلف مازندران آمدند تا در امنیت باشند.    

توقع ما از شهروندان شریف مازندرانی این است که با این مهمانان که در درون‌شان ترس و تشویش موج می‌زند و برای خوشگذرانیِ پایان هفته به شمال نیامدند، بیش از همیشه مهربان باشند و در حد وسع و توان در برآورده کردن نیازهای آنان به‌صورت رایگان یا با حداقل قیمت، بکوشند.

از مدیران استانی و شهرستانی هم انتظار داریم در تأمین برخی اقلام غذایی اولیه و به‌طور خاص، نان برای آنان تمهیدات ویژه اتخاذ کنند و اجازه ندهند این حضور گسترده، موجب کمبود نان یا بنزین در استان شود.

البته روز گذشته استاندار مازندران در جلسه‌ای با فرمانداران همه این موارد را مرور کرد و مسیرهای تأمین اقلام اساسی را در مدت‌زمان حضور مسافران به فرمانداران یادآور شد و همچنین با اشاره به هماهنگی‌هایی که با وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نفت صورت گرفت، قول داد شرایط در استان به‌نحوری است که حتی اگر ده میلیون مسافر هم در استان حضور یابند، کمبودی پیش نخواهد آمد.

ما نیز دعا می‌کنیم شرایط در کوتاه‌زمان به حالت عادی برگردد و این مهمانان هم به سرِ زندگی خود بازگردند اما به خاطر داشته باشیم این روزها خواهد گذشت و آنچه که در یادها خواهد ماند، «مهربانی» است.