در بیستوهفتمین جشنواره تجلیل از خیّرین مدرسهساز مازندران انجام شد؛
تجلیل از محبوب رضایی، خیّر مدرسهساز اهل سوادکوه شمالی
در بیستوهفتمین جشنواره تجلیل از خیّرین مدرسهساز مازندران که با حضور مدیران ارشد ملی و استانی در مجموعه دنیاز آرزوی ساری برگزار شد، از «حاج محبوب رضایی» به پاس اقدامات نیکاندیشانه وی در تجهیز و نوسازی یکی از مدارس شهرستان سوادکوه شمالی تجلیل بهعمل آمد.
به گزارش تفکر، اقدام ارزشمند خیّر نیکاندیش حاج محبوب رضایی که خود نیز فرزند گالیکلای دهستان لفور در سوادکوه شمالی است، گامی بلند در راستای ارتقای کیفیت آموزش و ایجاد محیطی مناسب برای دانشآموزان این منطقه محسوب میشود. حضور خیّرانی مانند ایشان، نقشی حیاتی در توسعهٔ زیرساختهای آموزشی و پرورشی استان ایفا میکند.
گفتنی است بیستوهفتمین جشنواره تجلیل از خیّرین مدرسهساز استان مازندران با حضور «عباد مخدومی» مشاور امور فنی و نظارت رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، «سیدامیر حسینیجو» معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری مازندران، «فریدون کلبادینژاد» مدیرکل آموزش و پرورش مازندران، «مهدی استادیان ساروی» مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان، اعضای مجمع خیرین مدرسهساز استان مازندران در مجموعه دنیای آرزو برگزار شد.
پایگاه خبری تحلیل تفکر نیز به سهم خود این موفقیت را به حاج محبوب رضایی تبریک میگوید و قدردان تمام خیّران مدرسهسازی است که با همت والای خود، آیندهسازان ایرانزمین را یاری میکنند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟