به گزارش تفکر، روز پنجشنبه 15 آذرماه گذشته بود که «محمدباقر قالیباف» برای یک سفر دو روزه به مازندران آمد و برابر برنامه مستقیماً از فرودگاه دشتناز شهرستان میاندورود به سیمرغ رفت تا در یادواره امیران و سرداران شهید ازجمله خلبان شهید احمد کشوری سخنرانی کند.
برای روز بعد یعنی جمعه 16 آذرماه نیز برنامه دیدار با نخبگان و بازدید از زبالهسوز ساری در برنامه سفر رییس مجلس گنجانده شده بود که ساعاتی پس از یادواره شهدای سیمرغ، اعلام شد که رییس مجلس برنامه سفر خود را نیمهتمام رها کرد و به تهران بازگشت.
آن روز کسی دلیل این اقدام را نمیدانست اما مدتی بعد روشن شد که رییس مجلس بهخاطر وخامت اوضاع سیاسی در سوریه سفر خود را نیمهتمام رها کرد و به تهران رفت.
دقایقی قبل اعلام شد که رییس مجلس شورای اسلامی فردا پنجشنبه 4 بهمن و جمعه به مازندران خواهد آمد و بازدید از زبالهسوز ساری، بازدید از آزادراه ساری-قائمشهر، سخنرانی در مراسم 6 آمل و دیدار با نخبگان استان ازجمله برنامههای این سفر دو روزه است.
با توجه به مشکل طرحهای نیمهتمام که استاندار مازندران تعداد آنها را دو هزار و هفتصد طرح اعلام کرد که هفتاد طرح ملی ازجمله آزادراه جدید ساری به قائمشهر در میان آنها است و همچنین با توجه به ناترازی اعتبارات استانی توقع داریم مدیران و نمایندگان از این حضور بهره کافی ببرند و از ظرفیت رییس مجلس در مازندران برای حل بخشی از این مشکلات استان استفاده کنند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟