به گزارش تفکر، مهدی یونسی رستمی امروز دوشنبه در بازدید از سازمان نظام پزشکی مازندران با بیان این که پروژهها را با نگاه عملیاتی پیگیری میکنیم، افزود: وقتی پروژهای را کلنگ میزنیم باید برای افتتاح آن به مردم پاسخگو باشیم و برای پروژهها زمانبندی تعیین کنیم.
وی با عنوان اینکه برق مراکز پزشکی و مطبها در ساعت فعالیت کاریشان نباید قطع شود، خاطرنشان کرد: مدیران حوزه برق باید این موضوع را در دستور کار خود قرار دهند و همچنین در بافت شهری و هسته مرکزی شهر اجازه ساخت هیچ مطب و کلینیک پزشکی را نخواهیم داد چون به اندازه کافی در هسته مرکزی شهر مراکز پزشکی احداث و منجر به ترافیک، اذیت و آزار مردم گردیده است.
یونسی رستمی، با بیان اینکه پروژهها را با نگاه عملیاتی پیگیری میکنیم، ادامه داد: پروژهای به دلیل ناهماهنگی بین بخشی و اختلافات فردی با ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی حدود ۱.۵ سال متوقف مانده است که باید این روند اصلاح شود و برای حل و فصل این مشکلات مدیران باید راهکار ارائه دهند.
نماینده عالی دولت در مازندران تصریح کرد: ۲ هزار و ۷۰۰ پروژه نیمهتمام در استان مازندران داریم که ۷۰ پروژه ملی است.
در این نشست صمیمی با پیگیری و دستور استاندار مازندران اداراتکل مالیات و دانشگاه علوم پزشکی، دفتر امور شهری و شوراها، شهرداری ساری و شرکت توزیع برق موظف به پیگیری و حل و فصل مشکلات و مطالبات بر زمینمانده نظام پزشکی استان مازندران شدند.
در پایان این نشست استاندار مازندران با اهدای شاخه گلی از بانوان شاغل در نظام پزشکی استان تجلیل کرد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟