به گزارش تفکر، «امامعلی حبیبی» نابغه کشتی جهان و دارنده اولین مدال طلای المپیک ایران و کشورهای مسلمان متولد روستای «درزیکلای آخوندی» در سه کیلومتری جنوب بابل است.

وی در سن هشت سالگی بعد از فوت پدر و مادرش به قائم‌شهر نزد خواهرش رفت و ورزش را با کشتی محلی «لوچو» آغاز کرد و سپس فراگیری فنون کشتی را در سال ۱۳۳۱ در پادگان گرگان استارت زد و به تیم ملی راه یافت و «سریع‌ترین و فنی‌ترین کشتی‌گیر زمان خود» لقب گرفت.

امامعلی حبیبی که زادهٔ ۵ خرداد ۱۳۱۰ است، نخستین نشان طلای بازی‌های المپیک را برای ایران کسب کرد و دارندهٔ نشان طلای بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۵۶ در دستهٔ ۶۷ کیلوگرم، سه عنوان قهرمانی در رقابت‌های قهرمانی جهان، نشان طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ و همچنین پنج عنوان قهرمانی ایران می‌باشد.