تحلیل «تفکر» بر تأثیر خاموشی نیروگاه نوشهر بر فرار سرمایه‌گذاران از فراخوان استاندار؛
آسمان برای «تولیدکننده»، تیره و تار است
به گزارش تفکر، ماجرای ناترازی انرژی به اندازه‌ای پیچیده شده که گویا از دست کسی کاری برنمی‌آید و دولت و مدیران ارشد دولتی، افزایش تولید را پاک از یاد برده‌اند و همه همت خود را مصروف تعطیل‌کردن کشور از مدرسه و دانشگاه تا ادارات و کارخانجات تولیدی کرده‌اند و این نوید آتیه‌ای روشن را نمی‌دهد.
استانداری مازندران نیز کارگروهی به نام «کارگروه ویژه توسعه نیروگاه‌های خورشیدی» تشکیل داد، اقدامی که می‌تواند مفید باشد اما این کارگروه گام نخست را کمی کج برداشت که در ادامه به آن می‌پردازیم.
سرپرست معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری درخصوص این کارگروه گفت: با توجه به تاکید دولت و برنامه هفتم توسعه بر توسعه نیروگاه‌های خورشیدی و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، حمایت از سرمایه‌گذاران ساخت نیروگاه‌های خورشیدی در مازندران در دستور کار استانداری قرار گرفته و برای همکاری کامل با بخش خصوصی در این زمینه برنامه‌ریزی شده است.
عبدالرضا دادبود گفت: سیاست دولت در زمینه رفع ناترازی‌های انرژی به‌ویژه در حوزه برق، معطوف بر ایجاد نیروگاه‌های خورشیدی است و مازندران نیز از این نظر وضعیت مطلوبی ندارد و لازم است که رفع این ناترازی با حمایت از اجرای طرح‌های تولید برق از خورشید با مشارکت بخش خصوصی انجام شود.
در حقیقت استاندار و معاون استاندار از فعالان بخش خصوصی دعوت کردند که نیروگاه خورشیدی برای تولید برق و تزریق آن به شبکه توزیع احداث کنند و قول دادند بخش دولتی هم از آنان حمایت خواهد کرد اما دقیقاً در همین روزها، استاندار مازندران به دفتر نیروگاه بخش خصوصی نوشهر رفت که چند ماه است که خاموش است، دلیل خاموشی هم بدهکاری 17 هزار میلیارد ریالی وزارت نیرو به این مجموعه خصوصی است !
یک‌بار و با دقت به این موضوع توجه کنید !
سرمایه‌گذار بخش خصوصی چند سال قبل، اقدام به احداث نیروگاه سیکل ترکیبی در نوشهر با ظرفیت تولید 460 مگاوات در ساعت کرد و از سال 97 هم برق تولیدی را تحویل وزارت نیرو داد و وزارت نیرو نیز آن را به مردم فروخت و هر ماه هم پول برق شهروندان را دریافت کرد اما بیش از یک‌سال است که هیچ پولی به تولیدکننده پرداخت نکرد و امروز تولیدکننده به این نتیجه رسید که برای جلوگیری از زیان بیشتر، نیروگاه را خاموش و 110 نیروی کار را بیکار کند.
تصور کنید فردی از فعالان دلسوز بخش خصوصی، اقدام به احداث نیروگاه برق خورشیدی کند. از آنجایی‌که نمی‌تواند مستقیم و بدون واسطه برق تولیدی خود را به مردم بفروشد، -چون شبکه توزیع برق یک شبکه دولتی است- باید آن را به وزارت نیرو تحویل دهد، اگر وزارت نیرو پولش را پرداخت نکند، سرمایه‌گذار باید چه گلی بر سر خود بزند ؟
این چه خاک نفرین‌شده‌ای است برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی ؟
این چه آسمان تیره و تاری است برای تولیدکننده ؟
اساساً مگر سرمایه‌گذاران بخش خصوصی آجر به سرشان برخورد کرده است که چنین ریسکی بکنند ؟
چرا کسی در این استان پاسخ درستی نمی‌دهد ؟
چطور است که پرداخت قبض برق مشترکان خانگی و صنعتی اگر چند روز با تأخیر مواجه شود، بابا برقی نماینده تام‌الاختیار خود را
می‌فرستد تا کله کنتور مشترک را با خود ببرند اما بابا برقی به خود اجازه می‌دهد هزار و هفتصد میلیارد تومان پول سرمایه‌گذار بخش خصوصی که در حوزه برق سرمایه‌گذاری و کوتاهی «ساتنا» و «توانیر» را جبران کرد، پرداخت نکند ؟